Kim Önce Kırpacak Gözünü

Kirpiklerimin dibi kaşındı.

Başka şeyler düşünmeye çalıştım: Kaslarım gevşesin, diye erguvan rengi yatakları, kaşlarım çatılsın, diye içi küf kokan gardıropları. Sadece ilk on sayfası dolu ajandaları düşündüm, ucu zamansız kırılan kurşun kalemleri, plastik saksıdaki menekşeye aşık kedileri, atama bekleyen öğretmenleri, şiirinin kaderinde yanan şairleri, rakı kadehinde yüzen erikleri.

Başka şeyler de düşündüm. Kozalak kokusu, yunus çığlığı, nabız atışı…

Kirpiklerimin dibi uyuştu.

Saatlerdir bakışıyorduk kitaptaki kadınla.

Sonunda ben kaybettim. Yine.

Yekta Kopan “Kediler Güzel Uyanır”